Cisimde nedamet yok, yüzü arsız, hileci, of!
Ne sabır ki, yılı geçti.
Bir uzun kibrit kavak, rüzgar sallar belde hasar.
Değil yüz ak.
Bin küfre de sükut mu yarabbi?

Belki o kelime zilleti bana görünmedi maskeden,
Adı bile kaynaktan gelme bana,
Kusurlar kapandı,
Gözüm örtüldü.
Mağfirete, maskesine rağmen bir insana koştum,
Huşu istedim, acze meyloldum.
Ağlayan göz,
Ne güzel hakka yanan gönül.

Gülmedir sonu, akıbeti de.
Öncesinde görmedim karaya bulandı gözüm.
Safaya kul kim oldu? Ben.

Su,
Yeşili getirdi.
Gözyaşı,
Rahmetine hakkın vesile.

Sebebi her şeyin bir değil ki,
Sebepleri var.
Sebepsiz, sebep zuhur etmez ki.
İp sebeptir çıkrığın dönmesine.
Bir de,
Çevireni vardır çıkrığın.
Görmedin mi onu?

Serab sadece teselli eder susamışı.
Suyun zevki onda yok.

ÖZDENER GÜLERYÜZ

Dağ dağ yürekler; Kaybolduğunda bir hayal,
Gerek ki, bir yadigar olsun,
Mevsimi geçtiyse gülün de kokusunun da,
Bahçesi olunca harab.

Hiç olmazsa gülsuyundan olsun,
Alsınlar..

İkilik hiç yok, kasveti kaldırır yokluktur,
Bak gözüne zahirden ikidir, Nur’a nispet olur.
O gerçek ki, gördüğünde olanı,
Nur’a baksan, nuru fark olunmaz iki gözün.

Ateşe ver mumları geceden,
Farklıdır ateş her birinde, ışığa bak, farkı yok hiç bir mumun.

Bir kudret aradın mı?
Bir lütfa canlarını veren Ademlerde.
Hak mı yoksa? Hakkın yardımı mı cevher kara kömür?
Ta içinde ayaksız, başsız
Kederden temiz, su gibi bulanık.
Koca kalkanların varsa sen de gel! Bu sözler keskin kılıç.

Eğri anlayışın mı ters anladı aşkın tozundan bir zamanlar?
Görünmedi gökyüzü sana. Bize de.
Çürükten çıkan sadece sestir, değilse,
Manalı, güzel, Çürükse rezil.
Kanat olur mana güzelliğe, manalıysan güzelsin.
Yoksa, kılıf içinde tahta kılıçsın. Durdukça değerli.
Çıkınca ateşe müstahak.

O ki kınında taşıdığın elmas kılıç olsun.

Nar’ın gülenini aradım ki ömrüm de gülsün.
Haberdar olayım içindeki tanelerden.
Can kutusundan gönül cevherini gösteren kim var?
O veliyi arıyorum ki,
Çıksın ebedi hayır sohbetinden.

Olsun mu gönlün Cevher?
Kaya mı ki gönlün, O gönlün Kamil’i şu gönülden.
Gönül sahiplerinin semtini bulmaya, gönlün seni götürsün.
Ten ise Çamur, zindan.
Nasibin, O Kamil’in yüceliğinden olsun.

ÖZDENER GÜLERYÜZ

Oku! Dan, beri,
Dinle! Den Öte, Aklımda uçan başka bir kelime daha.
Neyden Rumi, Kudümden Rumi. Bir yılın başka bir kelimesi,
Ya gül, ya beyaz bir koku.

Birinin zıddı, bir öncekinin aynı. ”Söyle!” Mi? , ”Sus!” Mu?
Zehir bir.
Şeker iki.
Vazgeç ki,
Essin bahçede rüzgar.

Tereddüt yazdım şimdi de,
Zahir değildi, mizacım öyle.
Saf içine daldı. Sade, tek.
Balık, Şeffaf suya girdi,
Derya, damla ve su,
Hakkın bir vasfı,
Haydi şimdi kalk be sessizlik. Ya gül, Ya beyaz bir koku.

İzzet, ihsan sahibi sen misin?
Feyz almadıysan çiçekten secde et,
O yıla da, yaşı gözünün desin, deniz versin inciler sana da.
Parlatsın keremin güneşi.
Bulut buluta değsin
O ihsan, O bereket, O suya da.
Değsin Toprak, tohum..

Yok mu günün içinde adalet?
Aşikar etmez ki, sakalar sırrı. Emaneti bilmek oraya kadar.
Doğruluk, cansızlara tanrı armağanı.
Simya ihsan etmiş, kimyacılara,
Kimya,
Sadece gam. Yok mu sen de, ondan mı susarsın
Zatını, Tanrı sana;
Görmeyi bir lütuf, verir mi sandın köre?
Verse de çok büyümez mi gözünde Cihan? Ya gül, ya beyaz bir koku.
Ki Cihan sana nispetle çok geniş büyükse de
Hakkın hzuzurunda zerre.

Belki düşündüğünü, düşünürsen durmadan,
Bir gün belirir gözünde üçüncü kelime.
Alem de hudutlu, O alem sınırsız,
Suret sende, Aslı şimdilik gizli ama,
Musa bir asası;
Vazgeçince tanrı, insan tanrıdan,
Yüzlerce mızrağı kırmış. Biz görmedik. Ya gül, ya beyaz bir koku.
Dilsiz kalır şair de,
Ya hayret, Ya sabır,
Can feda.

Öyle olmasaydı tam da, tam da olmalıydı öyle.
Öyle tartılmamalıydı içim.
Dahasına hazır, dahasına cesurdum. Hani yırtıcı kuşlara yem,
Kalpler doğruya, kalpler şeffaflığa koşmadan,
Benim güzel, benim deli imtihanım. Ya gül, ya beyaz bir koku.
Yakalandım iki ayağımdan da,
Aklım, aciz ellerim, zayıflığım,
Utansın Zühre, yıldız da ben ona tabi olmadım.

Maksat yere düşmeyeyim, çamura.
Çarpılmadır sonuçta o da.
Ruhum çekerken yukarıya bedenimi, ben en aşağıya,
Suya çamura yol tuttum.
Ve kar kapladı Cihanı.
Güneşi bekledim ben de, hararetini,
Cürüm de isyan da hakkın affı yanında hiç. Ya gül, ya beyaz bir koku.
Ateş, gül bahçesi.

ÖZDENER GÜLERYÜZ

Kendi yüzüme, hiç ses bile duymadan,
Yumuşacık, sağır eder gibi,
Nasıl çarpılırmış kapılar?

Taşlar, dağlar o garip insanca,
Tuhaf, itici rüzgar.
Ve sonsuzlukta, orada işte, bir dalga,
Dönemediğinde arkaya,
Sen de dönersin elbet sana yüzünü.

Ya da için çekilir de susarsın, boştur doğduğun dünya,
Gözünün önünde yürür bir sapkın,
Akıl yoksunu, yüzü şeytan da, kendi güzel.
Bakar kalırsın, koşarsın yitmesin gözden diye.

Nedir ki sonuçta? yolda yavaşlasa da,
Yanından geçer gidersin elin kahır, son gün için kan.
Aldanır ve masumdur güya, ve hatta kendi ayağıyla koşar gelir.
Ve o bir gelecek güne bağlanır, beklenir.
Suçludur kendi döner, susar ve ağlar.

ÖZDENER GÜLERYÜZ

Dilini bilmediğim uçuk şarkılar uzaklardan,
Bıraktığım eller, hangi soğuk günde?
Gelsin de alsın diye sanki demetlenmiş ama,
Kokusu tüllerle boğulmuş,
Yok saydığımız,
Bize kendimizce armağan
Kara perşembelere akıyor içim,
Şaşmazdı önce ben koşardım saat altı gibi.
Perşembelerde.
İçim bulanırdı o an, sırtım sıcaklardı da yine
Tutardım, soğuk, mağrur, üşümüş elleri.

Niye si yok ve toprak kokusuna dönmüş,
Dünya malı dünyada,
Kırmızı ölümden siyaha, ve beyaz da olsun.
Yeşilini de alayım sanki ölmeden önce varayım.
Nereden geldiği değil de ne yaptığı dedim, geçtim.
İçim bir duman ki, uzun, kara sonra ateş.
Süzdüm, gök gözlü adamı, unutamadım.
Uzak ve benden olan şehir, meryem yüzü, kesik ağaçta,
Ne garip bir yol,
Düz, kıvrımsız, sonu belli.

ÖZDENER GÜLERYÜZ.